POSIBLE NOVO PLANETA

   Os astrónomos do Instituto Tecnolóxico de California (Caltech), en EEUU acaban de publicar on chamativo hachazgo, a posibilidade da existencia dun novo planeta do sistema solar, do tamaño de neptuno, que orbitaría cun radio entre 600 e 1200 veces máis grande ca o da Terra.  

   Este sería un cambio importante para os libros de ciencia nas escolas. Os investigadores Michel Brown e Konstantin Batygin, a raíz de extrañas órbitas de corpos máis alá de Neptuno, porpuxeron a existencia de este planeta, xa que afirman que a posibilidade de que eses extraños corpos se conporten de forma tan extraña só ten un 0.007% de posibilidades de ser certa.

    A masa deste planeta hipotético sería 10 veces maior ca a da Terra, cun volume aproximado de 60 Terras, máis ou menos coma Neptuno. Os investigadores de este centro levan estudando esta posibilidade den de 2014 en secreto como consecuencia do descubrimento dun astro transneptuniano cuxa órbita só podería explicarse mediante a existencia deste hipotético planeta.

ENERXÍA OSCURA

   A enerxía oscura é unha forma de materia oscura (aquela materia que emite tan pouca radiación que non se pode observar cos métodos actuais, pero que si ten efectos gravitacionais) presente en todo o espazo que sería a culpable de que o universo estivese en expansión, debido a que é unha forza gravitacional repulsiva.

   Os datos das sondas COBE e WMAP sinalan que o Universo esta formado nun 5 % de materia e enerxía ordinarias, nun 25 % de materia oscura (que xera gravidade, consonte os datos obtidos da rotación das estrelas nas galaxias), e nun 70 % de enerxía escura (que mantén a súa densidade fixa no universo, a diferenza da materia e enerxía ordinarias que se diluen pola expansión do universo).

   Aínda que foi Albert Einstein o que postulou no século XX a existencia dunha enerxía á que chamou constante cosmolóxica, e que despois desdeñou coma un dos seus maiores erros, non sería ata o ano 1998 cando dous equipos científicos demostraron a expansión acelerada do universo e polo tanto a existencia da chamada enerxía escura. Un deles chamado "Proxecto Cosmolóxico Supernova"(Supernova Cosmology Project) dirixido por Saul Perlmutter no Laboratorio Nacional Lawrence Berkeley (Estados Unidos); e o outro chamado "Equipo de Busca de Supernovas de Alto Z" (High-z Supernova Search Team) dirixido por Brian Schmidt da Australian National University en Weston Creek (Australia), e no que tamén traballa Adam G. Riess da Jhons Hopkins University e do Space Telescope Science Institute de Baltimore (Estados Unidos). Ambos os equipos estudando as explosións de supernovas de tipo IA -como candeas estándar- descubriron de xeito independente a expansión acelerada do universo, isto é a separación entre os obxectos do universo aumenta de xeito exponencial en todas as direccións. Dende entón, a aceleración tense confirmado por outras fontes: medidas do fondo cósmico de microondas, lentes gravitacionais, nucleosínteses primixenias de elementos lixeiros, estrutura a grande escala do universo, medidas melloradas de supernovas IA, todas elas teñen sido consistentes co modelo Lambda-CDM. Saul Perlmutter, Brian P. Schmidt, e Adam G. Riess foron galardoados co Premio Nobel de Física no ano 2011 polo descubrimento da expansión acelerada do universo.

   O ámbito de estudo da enerxía oscura é algo relativamente novo do que aínda só sabemos un pequeno anaco do que algún día saberemos.

SOLUCIONES AO CAMBIO CLIMATICO

Mark Jacobson, profesor de enxeñería civil e medioambiental e Director do Programa da Atmósfera/Enerxía na Universidade de Stanford (EEUU) creou un modelo para lograr a transformación enerxética do mundo en 2050, sen necesidade de usar fontes fósiles ou nucleares e sen aumentar o número de plantas hidroeléctricas.

El e mais o seu equipo estudaron 139 países para converter as súas fontes de enerxía en 100% renovables. Defenden que o coste económico é modesto e salvará vidas, creará empleo e estabilizará o prezo da enerxía. Tamén creen que incluso se reducirá o número de ataques terroristas pola descentralización da enerxía, que fará a todos os países máis independientes enerxéticamente falando.

En España, despois de levar a cabo este plan, recuciríase un 38% a demanda de enerxía con respecto á actual. Por exemplo, un coche a combustible pode ser máis barato ca un eléctrico, pero á larga, facendo 24.000 km durante 15 anos (media en EEUU) poderíase aforrar ata 18.000 €. Con que EEUU se pasase 100% a este modelo, o mundo podería aforrar ata 3,1 billóns de € en gastos derivados do cambio climático.

Respecto ao empleo, non se destruiría, se non que se transformaría, dende as produtoras de enerxía fósil ata as de enerxía renovable. de feito, aquí en España chegaríanse a crear 182.000 postos de traballo durante 40 anos.

Tamén se reducirían as portes por contaminación, estimadas nunhas 27.000 en España, por enfermedades cardiovasculares e respiratorias e complicacións polo asma. Cabe destacar que o coste pola contaminación en España é duns 92.000 millóns de euros, gasto que desaparecería.

En definitiva, o cambio é factible e aínda estamos a tempo, pero demorarse demasiado podería ter consecuencias irreversibles.

A HISTORIA DOS RAIOS-X

Os Raios-X son emisións electromagnéticas da natureza, semellantes á luz visible. A súa lonxitude de onda pode variar dende 0,05 angstrom (1 angstrom = 10^-10 m) ata centos deles.
A súa historia comeza con James Clerk Maxwell, no século XIX, quen previu a existencia e a natureza das ondas electromagnéticas, incluída a luz visible.

En 1887, o alemán Heinrich Rudolf Hertz, produciu as primeiras ondas electromagnéticas artificiais (ondas de radio), usando consellos de Hermann von Helmholtz. Entre outras cousas, Helmholtz suxeriu que unha radiación electromagnética de alta frecuencia debería interactuar fortemente coa materia, á semellanza das ondas sonoras nun instrumento de cordas. Suxeriu tamén que estas ondas poderían ser moi penetrantes.
Helmholtz chegou a indicar o instrumento adecuado para producir esas ondas penetrantes: a ampola de Crookes, chamada na época tubo de Crookes, onde eran xerados os misteriosos raios catódicos, que son correntes de electróns observados en tubos de baleiro.
Moitos científicos en Europa comezaron a procurar ese tipo de radiación. Entre eles, o maior especialista en raios catódicos de Alemaña, Philipp Lenard.
A dificultade na época era que non se dispuña dun método de detección que mostrase se de feito existían tales radiacións.

O seu descubrimento chegou a mans de Wilhelm Conrad Röntgen, que descubriu e bautizou aos Raios-X, facendo a primeira radiografía da historia. Isto ocorreu cando Röntgen estudaba o fenómeno da luminiscencia  producida por raios catódicos nun tubo de Crookes. Este dispositivo, foi envolto cunha caixa de papel negro e gardado nunha cámara escura. Próximo á caixa, había un pedazo de papel recuberto de platinocianeto de bario. Conrad Röntgen percibiu que, cando fornecía corrente eléctrica aos electróns do tubo, este, emitía unha radiación que velaba a chapa fotográfica e, intrigado, resolveu intercalar entre o dispositivo e o papel fotográfico, corpos opacos á luz visible. Desta forma obtivo probas de que varios materiais opacos á luz diminuían, mais non eliminaban a emisión desta estraña irradiación inducida polo raio de luz invisíbel, entón descoñecido.
Isto indicaba que a enerxía atravesaba facilmente os obxectos, e se comportaba como a luz visíbel. Despois de exhaustivas experiencias con obxectos inanimados, Röntgen resolveu pedir á súa esposa por a man entre o dispositivo e o papel fotográfico. A foto revelou a estrutura ósea interna da man humana, con todas as súas formacións óseas, foi a primeira imaxe de raios X, nome dado polo científico á súa descuberta o 8 de novembro de 1895.

Un dos seus principais usos en análises de órganos internos, investigacións de fracturas, tratamento de tumores, cancro... A tolerancia do corpo humano ás radiacións emitidas polos Raios-x é de 0,1 Röntgen por dia máximo, en toda a supercificie do corpo. A exposición prolongada aos Rais-X pode producir arrugamento da pel, creación de úlceras e ampollas, e en casos extremos, cánceres, morte das células e leucemia.